விக்ரமாதித்யன் கவிதைகள்

கூண்டுப் புலிகள்

நன்றாகவே பழகிவிட்டன

நாற்றக் கூண்டு வாசத்துக்கு

பெரிதாக ஒன்றும் புகார் இல்லை

நேரத்துக்கு இரை

காலமறிந்து சேர்த்து விடப்படும் ஜோடி

குட்டி போட சுதந்திரம் உண்டு

தூக்க சுகத்துக்கு தடையில்லை

கோபம் வந்தால்

கூண்டுக் கம்பிகளில் அறைந்து கொள்ளலாம்

சுற்றிச் சுற்றி வருவதும்

குற்றமே இல்லை

உறுமுவதற்கு உரிமையிருக்கிறது

முகம் சுழிக்காமல்

வித்தை காண்பித்தால் போதும்

சவுக்குச் சொடுக்குக்குப் பயந்து

நடந்து கொண்டால் சமர்த்து

ஆதியில் ஒரு நாள்

அடர்ந்த பசியக்காட்டில்

திரிந்து கொண்டிருந்தனவாம்

இந்தக் கூண்டுப் புலிகள்

நீலகண்டம்

அவனுக்குத் தெரியாதா

ஆலகால விஷம்

அவளேன் அலறிப் புடைத்து ஓடிவந்து

அவன் சங்கைப் பிடித்தாள்

கறுத்த கழுத்து

காமத் தழும்பு!

நகரம்

விரும்புவது

நதிக்கரை நாகரிகம்

விதிக்கப்பட்டது

நெரிசல் மிக்க நகரம்

வாழ்க்கை

அவர்கள்

பேசுவது பகவத்கீதை

பின்னால் இருக்கிறது

பாதுகாப்பான வாழ்க்கை